Bir memeli türü olarak "insan" isimlendirmesiyle tanımlanan canlının bu ismi kazanmasının en önemli nedeni birbirine yardım eden canlı olması nedeniyledir. Her ne kadar insanı unutkan olarak tanımlayan ve bununla geliştirdiği ideoloji (Kelam) 'ye geçerlilik kazandırmaya çalışan, klasik katoliklerin tersine insan ünsiyetten gelerek yardımlaşan, dayanışan anlamına gelir / gelmelidir. 'Gelmelidir' diyoruz çünkü insan en nihayetinde sosyal bir varlıktır yani cemaatler veya daha geniş topluluklar olarak yaşarlar. Eğer unutan anlamına geldiğini düşünerek hareket edersek, unutmanın fiili olarak bir karşılığı olmalıdır ki insanın birbirini unutan bir varlık olmadığı yani insanı unutan bir varlık tanımlayamayız. Unutmak isan için temel bir kavram olarak kullanılamaz, unutmakla tanımlanamaz. Bu kurgulanmış ideoloji (Kelam)'nin kullandığı bununla "hidayetçi" bir din anlatısı ve anlayışının oluşmasını sağlamak amaçlıdır. "hidayet" kelami (ideolojik) bir kavram ve tanımdır. Bunu belki bir gün yazarım.
İnsanın ilk atası olan Adem'in ve İblis kısasının anlattığı veya anlatmak istediği temel yaklaşımda budur. Yani insanın insana yardım etmesi dayanışmasıdır. Ayrıştırmamaktır, bir arada yardımlaşarak yaşamasıdır. İblis'in Adem'e secde etmesinin istenmesinin temel nedeni; yardım etmenin, bir arada yaşamanın tezahürü/somut olarak gösterilmesidir. Secde eden insanlığın hizmetinde olduğunu beyan ederek secde edilen de bu hizmetin şahidi olarak temsil edilir. Ama ve fakat rahmetli İblis abimiz, (ciddi yazmaktan sıkıldım biraz masal diliyle anlatalım) meseleyi böyle değil kelamın (ideolojinin) kapsamına taşıyarak ben ateştenim o topraktan diyerek bölmeyi, kategorize etmeyi tercih etmiştir. Siyasal, ideolojik (Kelami) olarak yaptığı davranış doğrudur. Zira bir insan diğer bir insana neden seçte etsin ve ona itaat etsin. Çünkü secde Tanrıya edilir. İşte iblis abimiz burada bir şeyi karıştırdı; evet Tanrının huzurunda Adem'e secde itaat değil yardımlaşmanın bir alameti idi. Oysa o bunu ideolojik (kelami) bir zemine taşıdı. Oysa yardımlaşma, bir arada yaşamayı teşvikini meleklerin secde etmesinin bağlamından anlarız. Yani melekler uluhiyet için değil, insana yardım ve destek olacaklarını beyan etmek için secde ettiler. Zaten Tanrının kızgınlığı şunun içindi; gidin yardımlaşma ve bir arada yaşama emrini yeryüzünde yaşayarak, tecrübe ederek öğrenin içindi.
Yoksa rahmetli iblis abimiz insana şunu hatırlatmıştır; insan insana secde edemez. Secde sadece Tanrıyadır. Bu zaten onun insanlığa öğrettiği; zorbalığa, tanrı adına kendisine itaat ve secde edilmesini isteyenlere baş kaldırılması gereğinin örneğini ademe secde etmemekle göstermesidir. Bu itiraz Tanrı tarafından kabul edilmiş ama onun ayrımcılığı, insan arasına ikiliği sokması nedeniyle kovulmasıyla suçlanmasına neden olmuştur. Böylece insanın iyiliği, bir arada yaşaması, yardımlaşması, dayanışması hakikatine ideolojik (kelami) bir tartışma sokarak ifsat olmasına neden olmuştur....
Sonuç olarak şunu söyleyeyim; dinin ideolojik (kelami) zemini oluşturan İblis abimizdir. Yani siyasal alanın oluşması ve iktidar tanımını insanlığa kazandıran o olmuştur. Rahmetli Adem abimiz ise insanın bir arada bir birine yarım ederek yaşaması gerektiğini insan kavramının bunu içerdiğini insanlığa hatırlatmıştır. Böylece şunu anlıyoruz; Ademin çocukları iyiliği ve bir arada yaşamayı, İblis'in çocukları siyasal ayrışmayı, kelami ve ideolojik din anlatısını geliştirmişlerdi...
Allah ikisine rahmet etsin. Ne diyelim...
Ayetleri ve hadisleri dikkatle okursanız bu anlattıklarımı bulursunuz. Tabi kelami ve ideolojik , mezhebi mealler, tefsirler okursanız bilindik masalları bana itiraz diye yazarsınız...
Hep anlatacağım bir masalım vardır. Bir sekilde masallar hikayeler uydurabilirim, hiç durmadan. Siz bilmezsiniz ama ben masallar dinleyerek büyümüş bir çocuktum. İnsanın mahalle mektebinden mezun bir büyükannesi olunca, okuduğu Osmanlıca hikayelerinden inanılmaz kahramanlar kalır aklınızda. Sanmayın bunlar cenk masalları… Hayır, bunlar basbayağı Ali Baba ve Kırk Haramiler gibi Acem, Arap masalları. Mesala Dede Korkut’tan Tepegöz hikayesini, ben ilk kez büyükannemden dinledim. O, Latin alfabesi bilmediği içinse mektebe gitmiş; okuma- yazmayı öğrenmiş. Biz torunlarına kitap getirir yahut bir yerlerden eline geçmiş kağıt, takvim yaprakları okuturdu. Demek istediğim o masallar güzeldi… Ben ilk hikayemi ilkokul üçüncü sınıfta yazdım. En son hikayemi ise geçenlerde bir kağıt üzerine iliştirdim ama şu anda kağıdı bulamıyorum. Yeri gelmişken şunu da söyleyeyim, hikaye yazmakta pek iyi olduğum söylenemez. Kurgu sorunlarım var. Sonra karakterlerin birbirinden faklı dünyalarını aktarm
Yorumlar
Yorum Gönder