Ana içeriğe atla

İslamda insan hakları

Mektep'de din dersi, kitabın başlığı "İslamda insan hakları" ve kitabın yazarları döktürmüşler; islamda şöyle insan hakları var böyle hakları var diye... 
Öğrencilerime dedim ki "Elinize bir kalem alın..."  Aldılar..
-O başlığı kalın çizgilerle karalayarak silin... Sildiler
-Şimdi üzerine; "İslamda insan hakları diye bir konu yok, geri zekalı yazar" yazın dedim. Tabi gülüşmeler başladı. Bir yandan da bir kaçı itiraz ediyor "Hocam islamda insan hakları olmaz mı?" vs... 
-Tamam o zaman şöyle yapalım, insan hakları beyannamesini tekrar hızlıca okuyalım sonra da bana o maddelerden birini islamda öğretildiğini gösterin... dedim. Biraz tatışmadan sonra gösteremediler... --
-Peki Hristiyanlıkta var mı? diye sordum... 
-Hayır... dediler... Vesair dinlerde? Hayır.... Budizm vs.. Hayır.
-Demek ki hiç bir dinde insan hakları yok... Peki neden böyle düşündünüz mü? dedim.. İsterseniz ben size anlatayım. İnsan hakları modern yani çok yeni bir kavram. İnsan hakkı olarak öğrendiğiniz pek çok şey aslında; kitaplardan okuduğunuz o sanayi devrimi, ardından mal mülk edinme, zenginleşme, devlet düzenin değişmesi gibi pek çok insani süreçlerin, yaşamların değişmesi ile ilgili. Peki dinler, bu insan hakları beyannamesine karşı çıkıyor mu? sordum...
-Hayır... dediler
-Heh! İşte mesele bu... mesele, bir şeyin dinde olup olmadığı değil, dinin o şeye kaşı çıkıp çıkmadığını görebilmeniz.
Ben mesala; insan haklarına karşıyım ama oysa İslam dini değil, diğer dinler de.... dedim.
-OOooo Hocam neden karşısın... dediiler..
-Ben insana karşıyım' dedim hepsi güldü... zildi çaldı ders bitti... ama ben samimi olarak söylemiştim son cümleyi...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Pis Bir roman yazmak: Üçücü bölüm Ana karakterden sonraki ölü

Hep pis bir roman yazmak istedim. Ne kadardır düşünüyorum tam olarak bilmiyorum ama bayağı bir zaman geçti üzerinden. İğrenç bir şeyin romanını yazmak, içimdeki pisliği çıkarıp atmak için bir araç sanki. Hepimizin içinde bir pislik var. İğrençlik, kokuşmuşluk. Aldığım notlardan birinde; umum tuvaletin alafranga taşının kenarlarına sıçramış sidik ve dışkı artıklarının biriktiği yerin tam ortasına bırakılmış bok yığının bir psikopat tarafından, ağzından salyalar akarak onu yalamasını anlatan ve o boku yiyinci de süper kahraman olduğunu hayal ettiren bir gerilim ve macera romanı yazmaya dair metinler vardı. Fakat bu pis bir roman olmayacaktı vazgeçtim. Ya da bir hastahane müdürünün morgda ölülerin tırnaklarını kesip onlarla koleksiyon yaptığını... Aslında bu harika bir fikirdi. Şimdiye kadar hiç bir hikaye ve romanda böyle bir karaktere rastlamadım. Fakat bir hastane müdürünün bu kadar psikopat olmasının ve bunun bir roman olarak bestseller olması halinde yakalayacağım şöhretin ardından;
Yorum Gönder
Devamı

Prof.Dr. Oğuz Tekin'le Eski Çağ söyleşisi

Türkiye'de Eskiçağ tarihi alanında önemli çalışmalara ve eserlere imza atan Prof.Dr. Oğuz Tekin Hocamıza,  ülkemizde Eskiçağ tarihinin durumu ve bu alanda yapılması gerekenlerle ilgili sorular yönelttik... İyi okumalar...  Eskiçağ tarihi yazımının, Rönesans’ta oluşan ‘Hümanizm’ akımıyla başladığını görüyoruz. Bu düşünceyle doğmasının nedenleri nelerdir? Eskiçağ tarihini ana hatlarıyla zamansal (kronolojik) ve mekansal (coğrafi) kapsamından bahseder misiniz? Aslında Eskiçağ tarihi yazımı daha Eskiçağ’ın kendisinde başlıyor. Eskiçağ devletlerinin, uygarlıklarının, bu uygarlıklar içindeki tarihsel kişiliklerin, inancın kayıtlarını; antik çağ yazarlarının eserlerinde bulmak mümkündür. Oldukça geniş bir repertuvar söz konusudur. Roma İmparatorluğu ve “Bizans” Dönemi’nde de bu sürmüştür. Özetle Eskiçağ tarihine ilişkin yazım, daha Eskiçağ’da (kendi döneminde) başlamıştır zaten. Rönesans’ta başlayan, antik çağ yazarlarından kalan eserlerin, yeniden derlenmesi ve günümüze akta
Yorum Gönder
Devamı

Bismillahirrahmanirrahim

  Bismillahirrahmanirrahim; harfi cer bağlacıyla başlayıp her bir sıfatın el ile maarifelenmesinin ve hasfedilmiş (gizli) bir fiilin yine hafsedilmiş failine (gizlenmiş) ulaştırılmasıyla tamamlanır. Ne ilginçtir ki biz orada geçen isimleri yani Rahman, Rahim ve Allah söylerken gizli olan (huve eril zamir veya hiye dişil) zamirini görmediğimizden unuturuz. Oysa besmele bize o "huve -hiye" zamirini anlatır. Herkes Rahman veya Rahim veya Allah ismini tefsir ediyor fakat biz hep "O yani hiye veya hüve" zamirini tefsir ediyoruz. Dedik ya zaten Rahman, Rahîm ve Allah isimleri de O'nu tefsir ediyor. Allah yerlerin ve göklerin nurudur niçin deniyor. "Huve-hiye" gayb yani bizim için karanlık olan yerdir. Allah, o karanlığı/gaybi yani huveyi bize anlaşılır kılıyor, kavramlaştırıyor. Yani hüve-hiye karanlığın kendisiyken Allah, rahman ve rahim ve diğer isimlendirmeler onu görünü, anlaşılır kılıyor. Böylece biz semitik inancın varlık ve yokluk, aydınlık ve kara
Yorum Gönder
Devamı