Ana içeriğe atla

işin doğrusunu söylemek gerekirse

doğrusunu söylemek gerekirse; metinler üzerinde çalışırken bir şeye çok dikkat ediyorum. o da metnin muhatabının anlama seviyesini değil, benim o metinde anlatmak istediğim şeyle kendi seviyemi eşitlemeye çalışmak. yazanıyla metin arasındaki seviye eğer birbirine yakın değilse ve yazıcı metinden daha geride ise metnin okuyana ulaşması çok zordur. Metni okuyan o konu hakkında bir bilgiye sahip olmasa dahi okurken kendisini o konuya hakim gibi hissetmelidir. eğer bir metin, okuru için ulaşılamaz gibiyse aslında yazanın, yazdığı mesele hakkında bilgi ve kanaatlerinin sathi; yüzeysel olduğunu gösterir. anlatmak istediğiniz şeyi metinde ne kadar kendi kullandığınız dile, kalıp ve deyimlere yaklaştırırsanız o metin, okuyan için de o kadar anlaşılır ve ulaşılır olacaktır. örneğin; anlatımdaki mazmunu (içeriği) kavramlar, açıklamar, açıklamar, açıklamalar... gibi bir birine bağlı cümleler kurmak yerine tek ve kısa ama bana yakın olmasına dikkat ederek kurarım. yazma sürecimde komplekse kapılarak bir kelime, kavram, cümle yazmam. şu meseleyi şöyle anlatayım ki benim ne kadar da bilgili biri olduğumu farketsinler diye bir kasıntım olmaz. tersine; cahil, ot kafa biri dahi yazdıklarımı okuduktan sonra benle, aptal aptal tartışmaya girmesini önemserim. ne de olsa o cahil de kendine güven kazanmıştır.
oysa yürüyen merdivenler hep alış veriş merkezlerinde oldukça fazladır. hatta metro duraklarında dahi olmasına rağmen otobüs durağında bulunmaz. bakkal ve manavın olmadığı bir yaşam alanının ne kadar insani olabilirliğini ise bir dahaki sefer yazarım. 
ne yaw bu; yaz yaz bitmiyor...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Pis Bir roman yazmak: Üçücü bölüm Ana karakterden sonraki ölü

Hep pis bir roman yazmak istedim. Ne kadardır düşünüyorum tam olarak bilmiyorum ama bayağı bir zaman geçti üzerinden. İğrenç bir şeyin romanını yazmak, içimdeki pisliği çıkarıp atmak için bir araç sanki. Hepimizin içinde bir pislik var. İğrençlik, kokuşmuşluk. Aldığım notlardan birinde; umum tuvaletin alafranga taşının kenarlarına sıçramış sidik ve dışkı artıklarının biriktiği yerin tam ortasına bırakılmış bok yığının bir psikopat tarafından, ağzından salyalar akarak onu yalamasını anlatan ve o boku yiyinci de süper kahraman olduğunu hayal ettiren bir gerilim ve macera romanı yazmaya dair metinler vardı. Fakat bu pis bir roman olmayacaktı vazgeçtim. Ya da bir hastahane müdürünün morgda ölülerin tırnaklarını kesip onlarla koleksiyon yaptığını... Aslında bu harika bir fikirdi. Şimdiye kadar hiç bir hikaye ve romanda böyle bir karaktere rastlamadım. Fakat bir hastane müdürünün bu kadar psikopat olmasının ve bunun bir roman olarak bestseller olması halinde yakalayacağım şöhretin ardından; ...
Yorum Gönder
Devamı

Prof.Dr. Oğuz Tekin'le Eski Çağ söyleşisi

Türkiye'de Eskiçağ tarihi alanında önemli çalışmalara ve eserlere imza atan Prof.Dr. Oğuz Tekin Hocamıza,  ülkemizde Eskiçağ tarihinin durumu ve bu alanda yapılması gerekenlerle ilgili sorular yönelttik... İyi okumalar...  Eskiçağ tarihi yazımının, Rönesans’ta oluşan ‘Hümanizm’ akımıyla başladığını görüyoruz. Bu düşünceyle doğmasının nedenleri nelerdir? Eskiçağ tarihini ana hatlarıyla zamansal (kronolojik) ve mekansal (coğrafi) kapsamından bahseder misiniz? Aslında Eskiçağ tarihi yazımı daha Eskiçağ’ın kendisinde başlıyor. Eskiçağ devletlerinin, uygarlıklarının, bu uygarlıklar içindeki tarihsel kişiliklerin, inancın kayıtlarını; antik çağ yazarlarının eserlerinde bulmak mümkündür. Oldukça geniş bir repertuvar söz konusudur. Roma İmparatorluğu ve “Bizans” Dönemi’nde de bu sürmüştür. Özetle Eskiçağ tarihine ilişkin yazım, daha Eskiçağ’da (kendi döneminde) başlamıştır zaten. Rönesans’ta başlayan, antik çağ yazarlarından kalan eserlerin, yeniden derlenmesi ve günümüze...
Yorum Gönder
Devamı

Bu yazıyı okuma becerisini gösteren canlı türünün her birine insan diyoruz

  Bu yazıyı okuma becerisini gösteren canlı türünün her birine insan diyoruz. İnsan, öğrenmek ve öğrendiğini kendisinden sonraki nesillere konuşarak, yazarak aktarma becerisine sahip tek canlı. İnsan sadece öğrenen değil gelişim (terakki) gösteren bir canlı. Her dönemde, yaşamının her vaktinde bir terakki içinde. Bu terakki olumlu veya olumsuz olsun farketmez. İyi ve doğruya yönelimi de mümkün, kötüye ve yanlışa da... başka hiç bir canlı böyle bir değişim ve dönüşüm sergileyemiyor. Fakat bütün bunlara rağmen insan kendinden memnun olmayan kendi varlığını, varoluşunu bir türlü hazmedemeyen tek varlık. Evren içerisinde kendi türüne, kendi türünün yapıp ettiklerine tahammül edemeyen tek canlı. Vahşetin her türlüsünü kendi türüne karşı gerçekleştirmiş bir varlık. İnanılmaz bir vahşet tarihine sahiptir insan. Sanırım bunun tek nedeni kendi varoluşundan memnun olmayışı... Pazarcık depreminin üzerinden onsekiz gün geçti. O kadar çok şey konuşuldu o kadar çok şey yazıldı; sanırım konuşulma...
Yorum Gönder
Devamı