Ana içeriğe atla

Kapı kilidinde takılı duran anahtar

Kapı kilidinde takılı duran anahtarın zinciri, kapı her açıldığında çarparak ses çıkarıyor. Çelikten yapılmış olan ve dışarıdan hırsızların girmesini engellemeyi amaçlayan bir güvenlik yöntemi... Çelik kapı, kent yaşamında güvenlik sorunu yaşayan insanın, ahşap kapılara alternatif olarak geliştirdiği araç. Çelik kasaların, kapılara uyarlanmış hali.... Evlerin, -tüketim-refah toplumunda- varlıklarını sergilemenin, kasa haline gelmesinin sonucu... Eskiden evler eşyalarla birlikte yaşam alanıydı ve belki hırsızların soymak isteyecekleri tek bir oda vardı; mutfak. Şimdi ise hırsızlar için imkanlar devasa...
Mülkiyetin niceliği, hırsızlığın da niteliğini değiştiriyor. Eskinin kervan hırsızları şimdilerde finans dünyasını speküle ediyorlar. Borsada, bankada ip atlıyorlar. Korsanlık, hep bir devlet iktidar dayanışması meselesidir; keşke birileri bu işi detaylıca yazsa da okusak...
Mal-mülk korunmayı zorunlu kılıyor. Korunma ihtiyacı da kapıların imkanlarını, teknolojilerini değiştiriyor. Evler çelik kapılarla korunurken, çelik kasalar artık hem çelik, hem de kimi özel güvenlik sistemleriyle takviye edilmiş durumda. Kapı hep mülkiyet sahipleri için kendini koruma, muhafaza etme güvenlik amaçlı. Oysa kapılar bir de yol açmak, kenetlenmek, buluşma mekanları için var. Yunus Emrenin şu dizelerinde olduğu gibi; "Taptuk'un tapusunda, kul olduk kapısında"
Anahtar, esen rüzgarla da kapıya çarpıyor; kalkıp oradan çıkarmaya eriniyorum...

Yorumlar

  1. Hayati Esen30 Mayıs 2018 04:01

    Hak'tan gelen şerbeti,
    İçtik elhamdulillah.
    Şol kudret denizini,
    Geçtik elhamdulillah.

    Şol karşıki dağları,
    Meşeleri, bağları,
    Sağlık safalık ile,
    Aştık elhamdulillah

    Kuru idik yaş olduk,
    Kanatlandık kuş olduk.
    Birbirmize eş olduk,
    Uçtuk elhamdulillah.

    Vardığımız illere,
    Şol safa gönüllere.
    Halka tapduk manisin,
    Saçtık elhamdulillah.

    Balım Sultan ilinden,
    Şeker damlar dilinden.
    Dost bağının yolundan,
    Geçtik elhamdülillah.

    Beri gel barışalım,
    Yad isen bilişelim.
    Atımız eğerlendi,
    Estik elhamdulillah.

    İndik Rum'u kışladık,
    Çok hayır, şer işledik.
    Uş bahar geldi geri,
    Göçtük elhamdulillah.

    Dirildik pınar olduk,
    İrkildik ırmak olduk.
    Artık denize dolduk,
    Taştık elhamdulillah.

    Taptuk'un tapusunda,
    Kul olduk kapısında.
    Yunus miskin çiğ idik,
    Piştik elhamdülillah.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İbn Arabi Abimizin Tedbiratı İlahiye adlı eseri, insan devlet modelimiz

İslam sufi ve düşünürü rahmetli İbn Arabi abimizin Tedbiratı İlahiye adlı eseri, Aristonun; siyaset, devlet mevzusunu ele aldığı Politika olarak isimlendiren; devleti tartışma mevzu yaptığı kitaptan mülhem, insanı merkeze ele alarak neşrettiği kitabıdır. Yani Aristo denen zat, insanın kendi amacına, iyisine, mutluluğa ancak toplum ve devlet düzeni içinde erişebilir teorisini geliştirirken, rahmetli İbn Arabi, dünyevi mutluluğun insanın kemalata uluşmasında arar. Bu bize her iki medeniyetin varlığı, insanı nasıl ele aldığını gösteren bir özellik arz eder. Şöyle ki; Batı toplum ve varlığını, mutluluğunu kollektif bir oluşumla bireyselleştirirken bizde bireyin mutluluğu kendini gerçekleştirme, insani kemalata uluşmakta çoğullaştırır. Yani Batı için çoğunluğun yansıması olan birey varken bizde insanın meydana getirdiği topluluk vardır. Batının bütün kalabalıkları hepsi birbirine benzeyen bireylerken ki; yaşam, siyaset, ideoloji, hayattan beklenti, üretin, tüketim alışkanlıları gibi hep
Yorum Gönder
Devamı

Pis Bir roman yazmak: Üçücü bölüm Ana karakterden sonraki ölü

Hep pis bir roman yazmak istedim. Ne kadardır düşünüyorum tam olarak bilmiyorum ama bayağı bir zaman geçti üzerinden. İğrenç bir şeyin romanını yazmak, içimdeki pisliği çıkarıp atmak için bir araç sanki. Hepimizin içinde bir pislik var. İğrençlik, kokuşmuşluk. Aldığım notlardan birinde; umum tuvaletin alafranga taşının kenarlarına sıçramış sidik ve dışkı artıklarının biriktiği yerin tam ortasına bırakılmış bok yığının bir psikopat tarafından, ağzından salyalar akarak onu yalamasını anlatan ve o boku yiyinci de süper kahraman olduğunu hayal ettiren bir gerilim ve macera romanı yazmaya dair metinler vardı. Fakat bu pis bir roman olmayacaktı vazgeçtim. Ya da bir hastahane müdürünün morgda ölülerin tırnaklarını kesip onlarla koleksiyon yaptığını... Aslında bu harika bir fikirdi. Şimdiye kadar hiç bir hikaye ve romanda böyle bir karaktere rastlamadım. Fakat bir hastane müdürünün bu kadar psikopat olmasının ve bunun bir roman olarak bestseller olması halinde yakalayacağım şöhretin ardından;
Yorum Gönder
Devamı

Anlatsana bir kasiyerin başından geçen hikayeleri yiyorsa!

Hep anlatacağım bir masalım vardır. Bir sekilde masallar hikayeler uydurabilirim, hiç durmadan. Siz bilmezsiniz ama ben masallar dinleyerek büyümüş bir çocuktum. İnsanın mahalle mektebinden mezun bir büyükannesi olunca, okuduğu Osmanlıca hikayelerinden inanılmaz kahramanlar kalır aklınızda. Sanmayın bunlar cenk masalları… Hayır, bunlar basbayağı Ali Baba ve Kırk Haramiler gibi Acem, Arap masalları. Mesala Dede Korkut’tan Tepegöz hikayesini, ben ilk kez büyükannemden dinledim.  O, Latin alfabesi bilmediği içinse mektebe gitmiş; okuma- yazmayı öğrenmiş. Biz torunlarına kitap getirir yahut bir yerlerden eline geçmiş kağıt, takvim yaprakları okuturdu. Demek istediğim o masallar güzeldi…   Ben ilk hikayemi ilkokul üçüncü sınıfta yazdım. En son hikayemi ise geçenlerde bir kağıt üzerine iliştirdim ama şu anda kağıdı bulamıyorum. Yeri gelmişken şunu da söyleyeyim, hikaye yazmakta pek iyi olduğum söylenemez. Kurgu sorunlarım var. Sonra karakterlerin birbirinden faklı dünyalarını aktarm
Yorum Gönder
Devamı