Hikayeyi en baştan almalıyım. Fakat hikayenin nereden başladığını bilmiyorum. O nedenle "en başa" dönmeyeceğim, dönemem. Nazmi Abi'nin hikayesini yazmak çöplüğü tanımak bilmek demek. Ben çöplüğü evdeki kadar biliyorum, oysa çöp onun için bir ekmek kapısı, fabrika, iş, aş...
Kahramanımız Nazmiyi tanımak için uğraşmadım, hatta hiç desem çok doğru olur ama sanırım o benimle tanışmak için uğraştı. Tanışmasının bir tesadüf olduğu kanaatinde asla değilim. Onun yaşamında tesadüflere yer yok. Her işi planlı, programlı. Çünkü o bir çöpçü! Çöp ayıklayıcısı... Çöpün belediyeye ait kamyonlarca çöp toplama alanlarına getirilme saati, araçların gövdelerinin yere yakınlığına göre -taşıdıkları yükün ağırlığından- ne olabilecekleri, çöpçülerin o gün elbiselerinin ne kadar kirlenmiş veya temiz kaldığını gözlemlemek, keyflerinin, yorgunluklarının ne kadar olduğunu anlamak; bütün bunları kısa zaman aralığında çözmek çöpten para kazanmanın tesadüflere bağlı olmadığını, planlı programlı olmak gerektiğini göstermez mi? Ki bütün bunlardan daha fazlasını onu dinleyerek öğrendim. Nazmi abi benle tanışmışsa kesinlikle bir plan dahilinde tanışmıştır...
-Kardeş, seni dört gündür buralarda görüyorum. Gelip iki bardak çay içip gidiyorsun. Bu mahallede mi oturuyorsun?
-Evet yan taraftaki sitelerde...
Namaz kılmaya gitmediğim ama çay içmek için dört gündür takıldığım camii avlusundaki çay ocağında tanıştık Nazmi abiyle. Kirli bir ceket altına giyilmiş kışlık pamuklu bir gömleğin ve boğazından yukarıya doğru yükselen sarı renkli atletin, kombinasyon olarak eşlik eden leylak esansının ağır kokusunun, elinde tuttuğu tabaka sarması sigaranın dumanının ahengi sonucu atmosfere yayılan koku etkisiyle cevap verememiştim. Geçiştirmek için bir çay ısmarlayıp oradan uzaklaşmayı düşünüyordum ki "Sana çay ısmarlıyayım çayı mı içer misin?" dedi. Bu adamın çayını reddedemezdim. Kimsenin adam yerine koymadığı bu şahıs, bana çay ısmarlayıp kendi varlığını göstermeye çalışıyordu. Ben sana ısmarlıyayım cümlesini kuracaktım ki; "Valla bak itiraz istemiyorum." cümlesi peşinden geldi. Bu adam bir insan sarrafıydı...
-Tamam haydi içelim.
-Ne iş yapıyorsun kardeş
-Eğitimciyim
-Ne eğitiyorsun?
-Öğrenci..
-O Hocam memnun oldum. Ben hiç okulala gidemedim Hocam. Annem göndermedi. Gerçi nasıl gönderecekti. Çöplükte yaşıyorduk. Başımızda Baba yok bizi terketmiş. Keşke ben de okula gitseydim Hocam.
"Çok önemli değil abi, hayatta rızkını çıkarıp karnını doyuruyorsan yeterli." Sırf laf olsun diye bu cümleleri başka yerlerde başka insanlara da kuruyordum. Öğretmen olunca insanlar gençlik ve çocukluk yıllarındaki hayallerini anlatıyorlar. Ben de o hayallere genel geçer cümleler kuruyorum. Yoksa ne demek okumak çok önemli değil. Ama işte...
-Evet haklısın Hocam sonuçta hayat işte bizi taa buralara getirdi.
-Adın ne abi?
-Nazmi...
-Nazmi abi memnun oldum ben de Fatih.
-Nazmi abi sormakta bir sakınca yoksa ne iş yaparsın. Ben de sana sorayım?
-Hocam kusura bakma kendimden bahsetmedim. Ben çöp işi yapıyorum. Ama son iki senedir bıraktım. Şimdi bir iş yapmıyorum. Aha şu aşağıda bir yerde kalıyorum. Camiye gelip namaz kılıyorum. Senin gibi dostlarla; tanışırsam yahut görürsem, oturup muhabbet ediyorum. Kimim kimsem yok, tekim.
Nazmi abi bütün çarpıntı, ajite ifadeleri peş peşe sıralamıştı.
-Abi ben de sahipsizim. Aynıyız, aramızda pek bir fark yok. İnsan dediğin zaten özünde sahipsizdir. Uyurken de, yürürkende hep kendisidir. Cümlesini kurduğum da harika bir misilleme yaparak onun yaşadıklarını sıradanlaştırmanın mutluluğunu yaşıyordum. Bir bilge gibiydim.
-Haklısın Hoca. Ama işte ne bileyim; insan yalnız olup, gece kafasını yastığa koyunca sabah uyanamam diye düşünmüyor sabah biriyle uyanmak istiyor. dedi.
Nazmi abi her cümleme nazik nazik giydirmeler yaparken ben de; "çay içtik ben kalkayım" dedim. Hoca yarın seni bekliyorum ha! Bana çay ısmarlarsın ona göre dedi. Evet işte içtiğimiz bir bardak çayın on borcu olacağını o vakit anlamıştım. Nazmi Abi harika bir taktisyendi. Hatta belki de bana ısmarladığı çay başka birinin hesabından ödenmişti. Böyle taktiklere hep hayran kalmışımdır.
Eve doğru yöneldiğim de ikindi ezanı okunuyordu....
Birinci Bölüm İçin Tıkla İstersen
Yorumlar
Yorum Gönder